Kot Rosyjski Niebieski

Milka

Kot rosyjski niebieski

Koty niebieskie od dawna uchodziły za szczególne zjawisko, co można wyjaśnić tylko tym, że rosyjski kot niebieski miał swoje miejsce na europejskich dworach książęcych już w XVII wieku. Ta europejska rasa nie potrzebowała mistyfikacji, gdyż jej oryginalny fenotyp pozostawał zbyt długo w nie zmienionym stanie. Podobny do europejskiego kota krótkowłosego, chociaż od niego smukłejszy, rozwijał się jako rasa niezależnie od niego. Do dzisiaj nie krzyżuje się ze sobą tych ras. Rosyjski kot krótkowłosy nie interesuje szerokiego kręgu hodowców; stosunkowo najwięcej jest ich w Skandynawii, zwłaszcza w Szwecji. Koty rosyjskie niebieskie przede wszystkim ze względu na przemiły charakter zasługują na większą uwagę. Usposobienie mają bardzo żywe i wyjątkowo silny, dźwięczny głos. Ciągle są w ruchu i łatwo nawiązują kontakt z otoczeniem. Ich przywiązanie do człowieka jest zadziwiające. Nie sprawiają kłopotu, jeśli chodzi o życie w gromadzie,
jednak potrzebują dość dużo miejsca i swobody ruchu, aby mogły się schronić do wybranego przez siebie rewiru. Wydzielenie go jest konieczne, zwłaszcza dla słabszych lub młodszych osobników. Osobniki tej rasy na ogół są ustępliwe, lecz osobniki dominujące bezwzględnie egzekwują swoje prawa. Kotki rosyjskie niebieskie są niezwykle troskliwymi i ofiarnymi matkami.
Troszczą się nawet o prawie dorosłe kocięta w wieku 5 czy 6 miesięcy; kocury biorą czynny udział w życiu rodzinnym. Kotki w zachowaniu się płciowym są podobne do kotów orientalnych, co objawia się częstymi rujami połączonymi z głośnymi zalotami oraz dużą liczbą młodych w miotach, które zresztą bez kłopotów wychowują. Być może, że to podobieństwo zachowań się ma związek z eksperymentami przeprowadzonymi zaraz po drugiej wojnie światowej przez panie Langberg z Danii i Olsson ze Szwecji, które krzyżowały koty rosyjskie niebieskie ze syjamskimi
i orientalnymi. Ta przejściowa hybrydyzacja rasy utrwaliła jej instynktowne zachowania się i zapobiegła objawom degeneracji występującym u innych ras. Dzisiaj uruchamia się nowy program hodowlany z zamiarem uzyskania innych odmian barwnych, na przykład białej. Na wystawach koty rosyjskie niebieskie prawie nie zwracają na siebie uwagi nie tylko dlatego, że w ogóle jest ich niewiele, ale że istnieje duża konkurencja niebieskich odmian ras. Mają one też tę wadę, że do niedawna były hodowane tylko w kolorze niebieskim. Wielu jurorów je ignoruje, a obecne jeszcze nie dość ujednolicone cechy rasy prowadzą do tego, że w miotach trafia się dużo kotów nie odpowiadających wzorcowi, które trzeba taniej sprzedać.
Tak więc każdy hodowca rosyjskich kotów niebieskich jest hobbystą, który naprawdę lubi tę rasę. Omawiane koty mają budowę ciała nieco smukłejszą niż europejskie koty krótkowłose, jednak ich ciało powinno przy tym być muskularne i wydłużone, a ruchy eleganckie. W związku z tym nie może mieć zbyt grubej budowy kości. Głowa jest klinowata, krótka, bez ostrych konturów, osadzona na długiej i prostej szyi. Kończyny są długie i wysmukłe, zakończone wąskimi, owalnymi łapami. Kot rosyjski niebieski, w przeciwieństwie do europejskiego kota krótkowłosego, ogon u nasady powinien mieć niezbyt gruby, długi i cienko zakończony. Nos jest prosty i tworzy z profilu linię wypukłą; poduszeczki z wąsami są uwydatnione przez lekkie zagłębienie. Oczy duże, w kształcie migdałów, powinny być szeroko rozstawione i ciemnozielone zabarwione. Uszy są duże i na wierzchołku zaostrzone, u nasady szeroko otwarte i wysoko osadzone. Małżowina uszna jest cienka i prawie przezroczysta.
Futro kota rosyjskiego niebieskiego jest gęste i krótkie, jedwabiście miękkie i nieco pluszowate. Jest to wynikiem obecności dwóch rodzajów włosów - okrywowych i gęstego podszycia, przy czym oba rodzaje włosów powinny być mniej więcej tej samej długości. Futro zawsze trochę odstaje od ciała; ściśle przylegające jest uważane za wadę. Futro odmiany niebieskiej powinno być równomiernie jasnoniebieskie, przy czym końce włosów muszą srebrzyście połyskiwać. Białe lub ciemne paski są niedopuszczalne, a cieniowania, tak jak okrągła głowa, niepożądane. Nowością są rosyjskie koty niebieskie w kolorze białym. Ta urocza odmiana barwna została przywieziona z Australii do Europy i wzbogaciła tutejszą hodowlę. Podobno trwają próby wyhodowania czarnej odmiany rosyjskich kotów niebieskich.
zródło:http://koty_domowe.w.interia.pl/krn.html

Kocham je Smile